تصحیح اشتباهات زبان‌آموزان و ارائه فیدبک- قسمت دوم

سلام، سیاوش صمدی هستم و در این پست می‌خوام به قسمت دوم مقاله‌ مربوط به ارائه‌ فیدبک بپردازم.

در مقاله‌‌ قبلی در ابتدا در مورد دسته بندی اشتباهات زبان‌آموزان براتون گفتم.

بریم یک یادآوری بکنیم، می‌تونید تعاریف زیر رو با اسم‎‌هاشون به هم وصل کنید؟

در گام بعدی در مورد Learner Autonomy  و روش‌های تقویت Autonomy از طریق ارائه فیدبک مخصوصا در رایتینگ صحبت کردیم.

در این مقاله می‌خوام در مورد ارائه فیدبک در فعالیت‌‌های Fluency و  accuracy محور بنویسم.

ارائه‌ فیدبک در مورد فعالیت‌های accuracy  محور:

تصحیح زبان‌آموزان در حالت کلی دو بخش داره. بخش اول مربوط به اشاره‌  مدرس به اشتباه صورت گرفته است و بخش دوم درخواست مدرس از دانشجو برای تصحیح اشتباه هست. بریم در مورد بخش اول ببینیم یک مدرس چجوری می‌تونه به دانشجو بگه که اشتباهی صورت گرفته (در نظر داشته باشید تکنیک‌های زیر هم برای Slips و هم برای errors مناسب هستند). این رو باید در نظر داشته باشید که ما به عنوان مدرس همیشه باید امیدوار باشیم که خود دانشجو بتونه اشتباهاتش رو تصحیح بکنه، پس تا حد امکان از دادن جواب درست خودمون باید اجتناب کنیم.

1- درخواست تکرار یا repetition:

به معنی اینکه با لحن و تن درست از دانشجو بخوایم که جمله‌ خودش رو تکرار کنه و از لحن ما متوجه بشه که اشتباهی صورت گرفته.
(حتما دقت داشته باشید که لحن شما توهین‌آمیز نباشه و فاقد هرگونه تمسخر باشه.)

2- اکو کردن (echoing):

یکی از راه‌های مستقیم در اشاره به اشتباه صورت گرفته توسط دانشجو است. به این صورت که اشتباه دانشجو رو با تن سوالی تکرار می‌کنیم و روی کلمه ی اشتباه استرس میذاریم: she SAID me? .معمولا دانشجو سریع متوجه اشتباهش می‌شه.

3-پاسخ (واکنش) و یا سوال (statement and question):

در این متد می‌تونیم بگیم که جمله غلطه یا یک سوال از بقیه بپرسیم که این جمله درست بود یا نه.
مثلا:

Good try, but that’s not quite right و یا Do people think that’s correct?

4-اشاره (hinting):

سر کلاس سعی کنید یه سری اشارات قراردادی بین خودتون و دانشجویان قرار بدید. مثلا اگر دارید درس زمان گذشته رو می‌دید به دانشجویان بگید که اگر با انگشت به پشت سر اشاره کردید یعنی فعل در زمان گذشته به کار نرفته و باید تصحیح بشه.

5-بازسازی (reformulation):

در این تکنیک که به شدت در هر دو نوع تمرین Fluency و Accuracy استفاده می‌شه، مدرس جمله‌ درست رو خودش تکرار می‌کنه که به کل کلاس یادآوری می‌کنه ساختار درست زبان چه شکلی هست، با وارد کردن کمترین میزان استرس بر دانشجو.

Student: She said me I was late.

Teacher: Oh, so she told you you were late, did she?

Student: Oh yes, I mean she told me. So I was unhappy and …

در تمامی تکنیک‌های گفته شده باید امیدوار بود که دانشجو خودش بتونه اشتباه خودش رو اصلاح کنه و ما به عنوان مدرس وقتی مداخله می‌کنیم و اشتباه رو تصحیح می‌کنیم (مثل تکنیک پنجم) که مطمئن باشیم دانشجو تواناییش رو نداره.

ارائه‌ فیدبک در مورد فعالیت‌های fluency  محور:

در تمرینات مکالمه محور تمرکز ما علاوه بر ساختار جملات باید روی محتوای کلام هم باشه تا صورت کلام. به این معنی که اگر در مورد مشکلات زیست محیطی آلودگی هوا صحبت می‌کنیم تمرکز باید روی آلودگی هوا و مشکلات ناشی از اون باشه نه فقط روی ساختار و جمله‌‌های دانشجویان. ساختار غلط دانشجویان باید تصحیح بشه ولی معمولا روی این اشتباهات در این دسته از تمرینات بعد از پایان تمرین تمرکز می‌کنیم نه وسط تمرین که رشته‌ی کلام رو پاره می‌کنه.

به عنوان مدرس باید اینجا تحمل خودمون رو بالا ببریم و به مشکلات لبخند بزنیم. البته فراموش نشه اگر اشتباه دانشجو باعث کژفهمی می‌شه و بقیه رو از مسیر منحرف می‌کنه، حتما با تکنیک‌هایی که در بالا بهشون اشاره شد باید مداخله کنیم و قطار صحبت رو به روی ریل برگردونیم.

1- اصلاح زیرلفظی (gentle correction):

یه موقع وسط بحث داغ دانشجویان ایده کم می‌آد و گفت‌و‌گو به زمین می‌خوره، شما می‌تونید اینجا توپ مکالمه رو از روی زمین بردارید و با ارائه یک ایده، بازی رو ادامه بدید. و یا وسط مکالمه یکی از دانشجویان اشتباهی رو میکنه که مربوط به گرامر همون درسی بود که اون روز کار کردید.
پس بهتره خیلی آروم بدون اینکه بحث متوقف بشه اون ساختار رو اصلاح کنید.

مثلا:

Student 1: And when I go on Holiday, I enjoy to ski in the winter and I like to surf in the summer. Yes, they are my favorite

Teacher: Yes, I enjoy skiing, too.

Student 1: Ah, yes, I enjoy skiing.

…Student 2: I don’t enjoy skiing. It’s too cold. What I like is

تمامی تکنیک‌های accuracy اینجا کاربرد داره و بستگی به تشخیص شما داره که از کدوم استفاده کنید.

2-ثبت اشتباهات (recording):

در بسیاری از تمرینات کلاسی مدرس باید از وسط کلاس خارج بشه و یه گوشه مشغول کار خودش بشه در حالی که شش دنگ حواسش به دانشجوهاش هست. به این معنی که وانمود کنید حواستون به دانشجویان نیست. من خودم به شخصه کله‎‌ام رو میکنم یا توی لپتاپ یا توی گوشی (البته بعد از یکی دو جلسه دانشجویان متوجه می‌شن که اینها همش ادا هست و درواقع من دارم بهشون اجازه می‌دم بدون نظارت مستقیم من از زبان استفاده کنند و استرس کمتری داشته باشند.) و در کنارش اشتباهات بچه‌ها رو ضبط می‌کنم!

یه جدول این شکلی توی گوشی و لپتاپ دارم که اشتباهات دانشجویان رو می‌نویسم و بعد از اتمام تمرین کلاسی، اشتباهات رو براشون می‌خونم و از خودشون می‌خوام که تصحیح کنند!

دقت داشته باشید اصلاوابدا اشاره نمی‌کنم که چه کسی کدوم اشتباه رو کرده! هدف اینجا تنبیه و توبیخ نیست!

حتی می‌تونید برای افزایش Autonomy دانشجویان، کلاس رو به دو گروه تقسیم بکنید و از یک گروه بخواین که ناظر گروه دیگه باشند و این جدول رو پر بکنند و بعد از اتمام تمرین به همکلاسی‌های خودشون فیدبک بدن.

شما می‌تونید عبارات غلط و درست رو روی تخته بنویسید و از بچه‌ها بخواین که تصمیم بگیرند کدوم عبارت غلط هست و چرا!

دقت داشته باشید که زود باید این تمرین رو انجام بدید چون دانشجویان نباید زیاد در معرض عبارت غلط  قرار بگیرند، پس بهتره از رنگ متفاوت استفاده بکنید و زود پاک بکنید.

بخش پایانی

به پایان دو بخش از ارائه‌ فیدبک رسیدیم. امیدوارم این مبحث رو جدی بگیرید چون یکی از مهمترین بخش‌های کلاسه.

بهترین کاری که به عنوان مدرس می‌تونید بکنید این هست که هم کلاس همکاران خودتون رو observe  بکنید و هم از بقیه بخواین که کلاس شما رو observe کنند که هدفمند باشه. برای مثال بخواین که تمرکز رو بذارن روی نحوه ارائه‌ فیدبک از طرف شما و بهتون بگن که چه تکنیک‌هایی رو استفاده کردید و چطور بود. یا می‌تونید کلاس خودتون رو ضبط کنید و بعد از کلاس ویدئو رو تماشا کنید تا خودتون از دید یک ناظر متوجه اشتباهاتی که سر کلاس صورت گرفته بشید.

مبحث  error correction and feedback یکی از مهمترین مباحث دوره‌های TTC و CELTA هست.